Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

«Ոստիկանն ի՞նչ գործ ունի բանտի պետի պաշտոնի հետ»

«Ոստիկանն ի՞նչ գործ ունի բանտի պետի պաշտոնի հետ»
28.07.2015 | 01:30

Նորություն չէ, որ Հայաստանում օրենքները չեն գործում, նույնիսկ արդարադատության համակարգին առնչվող դրույթները: Անհավատալի է, բայց մինչ այսօր ոչ մի ցմահ ազատազրկվածի նկատմամբ չի կիրառվել պայմանական վաղաժամկետ ազատման օրենքի պահանջը: Արդեն 20 տարի անազատության մեջ գտնվող Ստեփան Գրիգորյանը ևս օրենքի չկիրառման «զոհերից» մեկն է, ում պայմանական վաղաժամկետ ազատման հարցի քննարկումը «Նուբարաշեն» ՔԿՀ-ի վարչական հանձնաժողովը մեկ տարով հետաձգել էր: Դատապարտյալը Նուբարաշեն և Էրեբունի վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասությունների դատարանում վիճարկել էր այս որոշումը, սակայն օրերս նրա բողոքը դատարանը մերժեց: «Իրատեսի» հետ զրույցում խախտումներ, տույժ ու տուգանք չունեցող Ստեփանը իր վրդովմունքը ներկայացրեց ու խոսեց արդարադատության համակարգի բացթողումների մասին:

-Ինչո՞ւ դատարանը մերժեց Ձեր բողոքը:
-Դատական նիստի ժամանակ էլ եմ ասել, հիմա էլ եմ պնդում, որ «Նուբարաշեն» ՔԿՀ-ի սոցիալ-հոգեբանական-իրավաբանական բաժնի պետ Հայկ Թովմասյանը, ով հայտարարեց, թե հիմնարկի հոգեբանները պարբերաբար աշխատանքներ են տարել ինձ հետ, թող կանչի այդ հոգեբաններին ու պարզի` նրանք ինձ հետ որևէ աշխատանք տարե՞լ են: Դատական բոլոր նիստերի ընթացքում հիմնարկի աշխատակիցն իրականությանը չհամապատասխանող հայտարարություններ էր անում` փորձելով դատարանում արդարացնել անօրինական գործողությունները: Սա անարգանք է ոչ միայն դատարանի, այլև պետական պաշտոն զբաղեցնողի հանդեպ: Իրականում այս ամենի մեղավորը ոչ թե տվյալ բաժնի պետն է, այլ նրա վերադասը` բանտապետը, ում լիազորությամբ էլ գործում է Հայկ Թովմասյանը: Ապշած եմ մեր արդարադատության համակարգի և այնտեղ պաշտոնյաներ գործուղող իշխանությունների վրա: Ոստիկանն ի՞նչ գործ ունի բանտի պետի պաշտոնի հետ, ով ինձ նախապես ասել էր, թե ինքը հարցեր «լուծող» է, բայց հետո խոստումը թողեց օդում: Արդարադատությունից անտեղյակ մարդկանց են գործուղում այս համակարգ:
-Հիմնարկի ղեկավարությունն ուշագրավ պատճառաբանություն է ներկայացրել, նշելով, որ Դուք, այսպես ասած, միջին «ռիսկայնություն» ունեք, այսինքն` «միջին» չափո՞վ եք հանրությանը վտանգ ներկայացնում: Եթե ոչ մի խախտում, տուգանք չունեք, ինչպե՞ս են որոշել այդ «ռիսկայնությունը»:
-Ճիշտն ասած, ես էլ չեմ հասկանում այդ ռիսկայնությունը որն է, էդ ի՞նչ տերմիններով են դատապարտյալներին «որակումներ» տալիս: Հիմնարկի աշխատողին եմ հարց ուղղում` կոնկրետ ինչում է դրսևորվում իմ ռիսկայնությունը, ինչ վտանգ եմ ներկայացնում հասարակության համար, այս 20 տարիների իմ գործունեության ո՞ր դրվագով են առաջնորդվել, որ ինձ համարել են «միջին ռիսկայնության» դատապարտյալ: Փաստորեն, սուբյեկտիվ, ձևական իրականությանը չհամապատասխանող փաստարկներ են ներկայացվում: Քսան տարի ինձ հետ կապ են պահպանել հասարակական, քաղաքական գործիչներ, լրագրողներ, տեղյակ են իմ մարդկային կերպարին, օժանդակել են ինձ հասարակություն վերադարձնելու աշխատանքներին: «Ռիսկայնության» մասին առանց փաստարկների խոսելը չարախոսություն է, ուրեմն հրապարակեք այն մատյանները, որտեղ աշխատակիցներն իմ մասին գրառումներ են արել: Այս տրամաբանությամբ ողջ մարդկությանը կարելի է «ռիսկային» համարել, քանի որ երբևէ կարող են որևէ օրինախախտում կատարել:
-Երբ դիմել եք ՔԿՀ վարչական հանձնաժողովին, պատասխանել են, որ Ձեզ հետ դեռ աշխատանքներ կան կատարելու, դրա համար էլ հարցի քննարկումը հետաձգվում է մեկ տարով: Նշվել է նաև, որ պետք է նոր օրենք ընդունվի, որպեսզի վաղաժամկետ ազատման դրույթը կիրառվի: Դուք ընդդիմացել եք, ի՞նչ հակափաստարկներ եք ներկայացրել:
-Գործող օրենքն էլ է թույլ տալիս կիրառել վաղաժամկետ ազատման դրույթը: Այս մասին ասել եմ նաև բանտապետին և վարչական հանձնաժողովի անդամներին: Իրենք խոստացան քննարկել, այնինչ մի քանի օր հետո մեկ տարով հետաձգելու որոշում կայացրին: Դատարանում էլ հարց հնչեց, թե ի՞նչ պետք է անի դատապարտյալը, որ համարեք «ուղղված»: Պատասխանն այն էր, որ բանտը չի կարող աշխատանքով ապահովել, բա էլ ինձնից ի՞նչ եք պահանջում: Ասում են, թող ինքն աշխատանք առաջարկի, օրինակ, գիրք գրի, նկարի, ուղարկի Վերնիսաժ վաճառելու: Հիմա էլ ուզում եմ մի հատ թիթեռ նկարել, տանել Վերնիսաժ, տեսնեմ ինչքանով կծախվի: Ձե՞ռ են առնում: Չնայած, մի փաստ նշեմ. ես այստեղից այնքան օրենքի նախագծեր եմ ուղարկել ԱԺ, որ նույնիսկ պատգամավորների գերակշիռ հատվածն օրենսդրական այդքան նախաձեռնություն չի ներկայացնում: Հիմա ի՞նչ, սրա համար իմ «ռիսկայնությունը» որքա՞ն կգնահատեն:


Զրույցը`
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 2706

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ